Zespół cieśni kanału nadgarstka jest najczęstszym tzw. zespołem pułapkowym nerwów obwodowych polegającym na bezpośrednim ucisku nerwu poprzez element kostne i/lub elementy tkanki łącznej. Dotyczy on około 1% populacji i stanowi istotny problem zdrowotny, ponieważ powoduje dotkliwy dyskomfort w postaci uporczywych objawów, co utrudnia, bądź nawet wyłącza z pracy zawodowej.

Istotą choroby jest ucisk nerwu pośrodkowego w tzw. kanale nadgarstka, czyli ograniczonej przestrzeni, którą dzielić muszą nerw pośrodkowy i ścięgna mięśni zginaczy palców. Dnem kanału nadgarstka są kości nadgarstka, natomiast górnym ograniczeniem jest więzadło poprzeczne nadgarstka potocznie nazywane troczkiem zginaczy.

Zmniejszenie objętości tej przestrzeni, czy to na skutek obrzęku zawartych w niej struktur, czy pogrubieniu i przerostu więzadła powoduje kompresję nerwu pośrodkowego, a to prowadzi do rozwoju objawów.

Głównymi objawami są drętwienia i bóle okolicy nadgarstka promieniujące do palców zgodnie z zakresem unerwienia nerwu pośrodkowego, czyli z wyłączeniem małego palca i czasem promieniujące także do wysokości przedramienia. Cechą charakterystyczną są bóle nocne, które budzą ze snu. Z uwagi na powyższe pacjenci skarżą się na utrudnienie ruchów precyzyjnych ręki i palców. W zaawansowanych postaciach może dochodzić do zaników mięśniowych głównie kłębu oraz zaburzeń ruchowych i niedowładów.

 Głównym badaniem diagnostycznym jest badanie przewodnictwa nerwowego (ENG- elektroneurografia), które rozpoznaje zaburzenie funkcji nerwu na konkretnym poziomie.

 Leczeniem z wyboru jest leczenie operacyjne. Polega ono na całkowitym przecięciu więzadła poprzecznego nadgarstka, co powoduje powiększenie objętości kanału nadgarstka. W klasycznym ujęciu operację tę wykonywano przecinając powłoki z jednego lub dwóch nacięć i dotarciu do troczka zginaczy przecinając wyżej leżące tkanki.

 Metoda endoskopowa eliminuje długie nacięcie oraz preparację tkanek na całej długości cięcia operacyjnego.

Wystarczy małe (do 1 cm) nacięcie poprzeczne w bruździe poprzecznej nadgarstka co daje znakomity efekt kosmetyczny. Jedyną ingerencją w głębszych warstwach tkanek jest niewielkie nacięcie powięzi przedramienia, po to by wprowadzić endoskop, który selektywnie przecina wyłączne więzadło z zachowaniem wszystkich pozostałych struktur.

Od pierwszej chwili widzimy więzadło, na które wycelowana jest optyka endoskopu. Śledzimy je, aż do rozcięgna dłoniowego, które stanowi jego koniec.

Wówczas otwierany jest nóż, który przecina poprzecznie wszystkie włókna więzadła i ujawnia elementy mięśniowe, które w metodzie klasycznej musiałyby zostać przecięte.

Rana zostaje zamknięta klejem bez użycia szwów.

Procedura jest wykonywana w niedokrwieniu. Polega to na założeniu mankietu uciskowego na ramię powyżej łokcia. Czas trwania niedokrwienia rzadko przekracza piętnaście minut. Używamy najwyższej jakości systemu opasek zaciskowych firmy Ulrich, model Elsa.

Czas obserwacji pooperacyjnej trwa około pół godziny. Pacjent zostaje poinformowany o zaleceniach pooperacyjnych, a także zostają mu przedstawione ćwiczenia operowanej ręki, które zmniejszają wystąpienie zmian obrzękowych w okolicy operowanej.

Zwykle po upływie miesiąca dochodzi do kontrolnej wizyty pooperacyjnej.

Stosujemy najwyższej jakości endoskop firmy MicroAire [Smart Release] i jednorazowych noży.